Ve bunu demisken, dunku derste-pratikte beni (yine) sasirtan sey: Nasil karsindaki insani tanimiyorken, hatta bazen gunluk hayatta yaklasmayacakken, konusmayacakken, dans icinde sanki onunla cook yakinmissin gibi dansediyor ve hissedebiliyorsun. Belki bu benim, belki ben tangonun icindeyken icimdeki kisiselligi tamamen kenara koyup, karsimda ve dibimde duran kisiyi (kim oldugunu dusunmeden), muzigi ve ikimiz arasindaki muziksel iletisimi dusunuyor ve hissediyorum. An geliyo, karsimdaki ile dunyanin en iyi uyumu oldugunu dusunuyorum ama gozumu acip gordugum kisi konusunda aslinda hic de olumlu seyler olmuyo aklimda. Hani hep denir ya, tangonun fiziksel yakinligi ve tutkusu ve aslinda karsindakine duyma ihtimalin olan "duygular".. Dun tekrar dusundum bunu da, kesinlikle hissettigim yogun birsey olabiliyo, hatta bir cekim de olabiliyo ama kesinlikle karsi cinse duyulan bir cekim gibi degil. Bambaska birsey bence.. Bilmiyorum herkes mi boyle goruyo, ki cok da sanmiyorum ama ben boyle gormekten hissetmekten mutluyum :)
BIr baska enteresan konu ise, tangonun nasil karakterini yansittigi. Daha evvel nasil karsi tarafi taniyabileceginden bahsetmisstim sanki. Dun benim de karakterimi isin icine farketmeden koydugumu farkettim :) Amazing :)
No comments:
Post a Comment